حروف درواقع نشانه‌هایی برای آواها هستند؛ گاهی نشانه‌هایی برای اعداد و برخی چیزهای دیگر را هم شامل می‌شوند (همچون نشانه‌ای برای دلار)، اما این‌ها دقیقاً حرف به حساب نمی‌آیند (به‌جز نشانه‌های شماره‌ها در زبان یونانی و رومی و نیز نشانه‌های حرفی که در جبر استفاده می‌شوند). حروف بازنمایی یا تصویر چیزی نیستند؛ بنابراین نوشتار تصویری و هیروگلیف از نظر ما حروف محسوب نمی‌شوند؛ البته آنچه ما حروف می‌خوانیم، همین نشانه‌های آواها، احتمالاً از همان نوشتار تصویری منتج شده است، اما این انتاج به گذشته‌هایی چنان دور و تاریک بازمی‌گردد که رابطه‌ی آن برای ما بسیار نامفهوم است.