جف کونز که زمانی خود را «مشهورترین هنرمند جهان که درباره‌اش نوشته‌اند» معرفی کرد و اینک نیز در سر خط اخبار موزه هنرهای مدرن سانفرانسیسکو قرار دارد بی‌تردید توانسته است به جایگاه حتمی یک «ستاره» نایل آید. با این وصف، پدیده‌ی کونز- شخصیت، موضوعاتش و تلقی‌های چندگانه‌ای که آن را دربرگفته‌اند- عمیقاً تناقض‌آمیز می‌نماید. در واقع، مشکل از آنجا ناشی می‌شود که کونز خود را به عنوان تفسیرگر انتقادی سنت دادائیست‌ها، یکی از نمودهای بحث‌برانگیز میراث آوانگارد، معرفی می‌کند. اما در حقیقت، شهرت تاریخی هنر کونز در کم‌مایگی آن است از هیچ سو عمقی ندارد. (حتی کم مایه‌تر از وارهول) و این بی‌معنایی و ابتذال، جدای از باقی موارد، مهمترین سهم او در کار هنر است.