«تهران، شهر ای کاش می‌توانستم» مقاله‌ای از مسعود بهنود درباره شهر تهران در گذر زمان است. بهنود همانطور که از عنوان نوشتارش پیداست، با نگاهی حسرت‌زده از تغییرات تهران از زمان تولدش تا اکنون سخن می‌گوید. در گذشته، چهار جهت جغرافیایی تهران از چه چیزهایی شروع می‌شد و هر کدام چگونه بود؟ در توصیف شرق چنین می‌گوید: این شهر از شرق به خیار خوشبوی دولاب می‌رسید و باغ فرح آباد. مردم گذشته‌ی تهران چگونه زمان خود را سپری می‌کردند‌؟ نگاه بهنود به تمامی عناصر گذشته نوستالژیک است. مقاله به دو بخش جغرافیای تهران و حسرت دانشگاه تقسیم می‌شود. نویسنده با ذکر نامی از بزرگان فرهنگ و ادب عصر گذشته به تهرانی می‌رسد که به دست او و هم نسلانش رسیده است. تهرانی که بدل به کلانشهر شده و سنت را به فراموشی سپرده است.