سنت عکاسی زیارتی با خیابان و داستان پیوند خورده است. جوانانی کم‌سن و سال با دستمزد پایین در مجاورت عکاسخانه‌ها عکس‌هایی را روی یک تخته در دست دارند و با صدای بلند زائران را فرا می‌خوانند. این جوانان در شیوه‌ی آموزش خانه‌شاگردی عموماً دستیار عکاس بودند و بعدها عکاسخانه‌ای برای خود تأسیس می‌کردند. رسم بر آن بود که عکاسخانه‌ها در بازارهایی نزدیک حرم بنا شوند که پشت‌بام‌های باز (بالاخانه) به سمت حرم داشته باشد تا عکاسان با هدایت مشتری به پشت‌بام، در نور طبیعی روز عکسی با پس‌زمینه‌ی حرم مطهر ثبت کنند. ...