نوشتن درباره‌ی تصویر سابقهای دیرینه در تفکر غرب دارد. اما نوشتن به واسطه و از خلال تصویر، یعنی آن سبک از نوشتن که محرکه‌ی اصلی‌اش نه مستقیماً مبانی معرفت‌شناختی بلکه تجربه‌ی تصویر است، مشخصاً نوعی سنت مدرن محسوب می‌شود. این طرز نوشتن از یکسو با تصویر و از سوی دیگر با قریحه و عواطف فردی رابطه‌ای تنگاتنگ دارد، در نتیجه در سنت نقدنویسی و جستارنویسی بیشتر مجال بروز پیدا می‌کند. مهدی حبیب‌زاده در مقاله‌ی «تصویر و هنر نوشتار» از نوشتاری سخن می‌گوید که به واسطه‌ی نیروهای تصویری آغاز می‌شود و با وضعیت شخصی نویسنده گره می‌خورد. او با نگاهی به سخنان بودلر در مقاله‌ی «نقاش زندگی مدرن» و سپس با تمرکز بر کتاب اتاق روشن رولان بارت این سنت نوشتاری را واکاوی خواهد کرد.