این جستار کوتاه به گفته‌ی نگارنده‌ی آن عصاره‌ای از دیدگاه‌ها و تجارب مرتضی ممیز است و عنوان آن نیز برگرفته از سرفصل درسی ایشان در مقطع کارشناسی ارشد تصویرسازی به عاریت گرفته شده است. موضوع محورین این نوشتار سهم تصویرسازی در ترجمه‌ی ادبی است. «آیا در تصویرگری آثار ادبی، اعم از شعر و داستان و سایر قالب‌ها و خصوصاً در حوزه‌ی ادبیات کودک و نوجوان، اشارات هنرمندان تصویرگر که علی‌الظاهر از چهارچوب متن خارج بوده و گاه به نظر ساز خود را می‌نوازد، تا چه حدی در حوزه اختیارات طراح یا تصویرگر بوده و استقلال و یگانگی متن ضمن شاخ و برگ دادن هنرمندانه تصویرگر، تا کجا در معرض خدشه احتمالی قرار می‌گیرد؟» نگارنده ارتباط میان متن و تصویر در تصویرگری ترجمه متون ادبی را می‌کاود و تلاش می‌کند به پرسش‌های فوق پاسخ دهد. به گمان او، این شاخه از تصویرگری به نوعی اقتباس و برداشت غیر مستقیم، و منعکس کننده‌ی ذهنیت هنرمند در مواجهه با متن است که دربردارنده‌ی تلقی شخصی هنرمند از متن از منظر انتخابی اوست. نگارنده همچنین گذاری اجمالی بر اهمیت مخاطب‌شناسی و انتخاب زاویه دید دارد و چندین نکته‌ی ضروری درباره‌ی تعامل میان متن و تصویر را شرح می‌دهد.