یادداشت مترجم

بیراه نیست اگر بگوییم کـِرنی در بخش‌های دوم و سوم کتاب خود، که شامل فصل‌های چهارم تا هفتم کل کتاب می‌شود، شمه‌ای از فلسفه قاره‌ای غرب را با محوریت مفهوم «تخیل» بازگفته است. از همین رو، فصل چهارم کتاب او، که با عنوان «روایت‌های مدرن» آغازگر بخش دوم است، به نوعی گرانیگاه کل کتاب نیز هست. کـِرنی در این قسمت با تمرکز بر روی صورتبندی فلسفی، سوژه بنیاد و عرفی کانت از مقوله «تخیل» به تشریح انقلاب کوپرنیکی یا کشف انقلابی‌ای می‌پردازد که کانت با طرح ایده «تخیل» در تمامیت تفکر غربی به وجود آورد‌ــ و اگر در این گفته که «در فلسفه همه چیز به قبل و بعد از کانت تقسیم می‌شود» بهره‌ای از حقیقت وجود داشته باشد در این‌که «در موضوع تخیل همه چیز به قبل و بعد از کانت تقسیم می‌شود» این بهره قطعاً به‌مراتب بیشتر است. باری، در اینجا «تخیل» اسم رمزی می‌شود برای فهم چیستی و چگونگی تفاوت بنیادینی که زین پس تفکر غربی، در امتداد و گسست از تفکر عهد باستان و قرون وسطا، تجربه می‌کند و تحولات عظیم بعدی را به خود می‌بیند. ...