مقاله «تخیل استعلایی» تلاش می‌کند مفهوم تخیل را در دوره‌های خاصی از تاریخ فلسفه روشن کند. ریچارد کرنی ، فیلسوف ایرلندی و نویسندة کتاب فلسفه قاره‌ای که بخشی‌هایی از آن در این مقاله آمده‌است، مفهوم فلسفی تخیل را با تکیه بر آرای کانت بررسی می‌کند. کرنی به مفهوم تخیل از منظر کانت متمرکز می‌شود، چراکه از نظر او همانطور که همه چیز در فلسفه به قبل و بعد از کانت تقسیم می‌شود در تخیل نیز چنین است. کانت انقلابی در صورت‌بندیِ مفهومِ سوژه ایجاد کرد که تمامی رویکردهای پس از خود را تحت تاثیر قرار داد. تا پیش از کانت، فیلسوفان به تخیل به عنوان امری حاشیه‌ای می‌پرداختند و پس از کانت، تخیلِ مولد نزد فلاسفه به رسمیت شناخته شد. نوشتار حاضر نشان می‌دهد که کانت چگونه و با چه تعریفی از تخیل شأنی دیگر به این مفهوم اعطا کرد. مقاله بخش‌هایی از کتاب کرنی را بازگو می‌کند که بیشتر بر انقلاب کوپرنیکی، بحثِ کانت پیرامون تخیل استعلایی، ایدئالیسم آلمانی و رمانتیسیسم تمرکز دارد. نویسنده زنجیره‌وار روابط بخش‌های مذکور بر یکدیگر را با با مرکزیت تفکر کانت بررسی می‌کند. در بخش ایدئالیسم به این سوال پاسخ می‌دهد که چگونه ایدئالیسم آلمانی منجر به ظهور رمانتیسیسم گردید. نقش مهم شلینگ و نظرات او پیرامون تخیل چگونه الهام بخشِ کالریج و هم‌کیشانِ رمانتیک او شد و همه این‌ها چگونه به تخیل استعلایی کانت پیوند می‌خورند؟