زمانی که از «تاریخ هنر» صحبت می‌کنیم، از کدام «تاریخ» و از کدام «هنر» سخن می‌گوییم؟ رویین پاکباز در این نوشتار سنت تاریخ‌نگاری هنر و عمده‌ی رویکردهای حاکم بر این سنت، از قدیم تا جدید، و از قرن اول تا بیستم میلادی را مرور می‌کند و می‌کوشد سیر تحول و تطور این سنت تاریخ‌نگاری را در گذر زمان شرح دهد. نویسنده‌ این مرور تاریخی را با تمرکز بر نمونه‌های برجسته و دوران‌ساز تاریخ هنر، از متقدم‌ترین تا متأخرترین نمونه‌های آن، از پلینی و گزیه‌هه تا پالاک و کلارک، پیش می‌برد و الگوها، روش‌ها و ویژگی‌های تاریخ‌نگاری در هر یک را به اختصار شرح می‌دهد. نگارنده در ضمن مرور تاریخی سنت تاریخ‌نگاری هنر در اروپا و غرب به شکل‌گیری این سنت در ایران نیز اشاره می‌کند. به طور کلی پاکباز جریان تاریخ‌نگاری هنر از آغاز آن تا سده‌ی بیستم را ذیل رویکرد سنتی و از اواسط قرن بیستم به این سو، از جمله رویکردهای مارکسیستی و فمنیستی، را ذیل رویکردهای جدید طبقه‌بندی می‌کند. پاکباز تلاش می‌کند در این نوشتار سیر گذار از رویکردهای سنتی تاریخ‌نگاری هنر به رویکردهای جدید، یا به تعبیر دیگر گذار از تاریخ هنر (History of Art) به تاریخ‌های هنر (Histories of arts)، را با بیانی روان و در قالب روایتی منسجم شرح دهد. مطالعه‌ی این نوشتار به تمامی دانشجویان و پژوهشگران در حوزه‌های مرتبط با تاریخ هنر توصیه می‌شود.