يكي از نكات مورد اجماع در نظريه‌ی عكاسی آن است كه ابداع عكاسی، يا فرايندی كه براي نخستين بار منجر به ثبت شيميايیِ تصويرِ گرته‌برداری‌شده از واقعيت‌های پديداریِ جهان مرئی شد، تحولی اساسی در تاريخ تصوير و تصويرپردازی ايجاد كرد، و نه‌تنها در حكم ايجاد حوزه‌ی سراپا تازهای از توليد و دريافت تصاوير بود، بلكه معنا، اهميت و خصيصه‌های حوزههای سنتی تصويرپردازی را نيز به‌نحوی برگشت‌ناپذير ديگرگون ساخت. اذعان به اين واقعيت از مرزهای نحوه‌ی ارزش‌گذاری ما در مورد تصاوير فوتوگرافيك و كاركردهای مختلف آن‌ها فراتر می‌رود...