«بیانیه» عنوان مقاله‌ای است از مارتا رازلر که برگرفته از سخنرانی این هنرمند آمریکایی در سال 1996 است. رازلر از تجارب متفاوت دوران کاری خود که تنیده در وقایع جامعه هستند، سخن می‌گوید. در دوران نوجوانی رازلر جهان را با شعر تفسیر می‌کرده است. این علاقه به شعر معاصر او را به آثار هنرمندانی چون یوکو اونو، فلکسوس و دوشان رهنمون کرد. این هنرمند، در دهه شصت درگیر جریان‌های سیاسی می‌شود. نتیجه‌ی تأملات او، هنرمند را از دنیای هنر نخبه‌گرا دور کرد. پیوستن به جنبش‌های ضد جنگ و زنان بخش مهمی از زندگی هنری رازلر است که به توضیح زمینه‌های شکل‌گیری آن می‌پردازد. رازلر در دوره‌ای از کار خود به فتومونتاژ علاقه مند شد و این راه را ادامه داد. او در جایی از سخنرانی می‌گوید: « از کودکی به دنبال پاسخ به خود، با عمیق شدن در تصاویر بوده‌ام. باید عمیقا به تصاویر می‌نگریستم و در آنها حفاری می‌کردم تا بدانم چه چیز ناگفته و تصدیق ناشده‌ای وجود دارد». رازلر از دوره‌ای سخن می‌گوید که با همراهی هنرمندان دیگر تصمیم می‌گیرند که نهادهایِ جهانِ هنر را طرد کنند. این طرد برای زندگی هنری او نتایجی در پی داشت که شرح آن قابل توجه است. مارتا راسلر در این مجال اندک پارادایم‌های هنری زمان خود را تبیین می‌کند. وابستگی او به این پارادایم‌ها در مقام هنرمند و نظریه‌پردازِ هنری نظام هنری دوران زندگی او را به خوبی تشریح می‌کند.