بهار سال 1918 من در میزگردی پیرامون موضوع کثرت‌گرایی شرکت کردم که در مدرسه‌ی هنرهای بصری در نیویورک برگزار می‌شد. طراح میزگرد دیوید شاپیرو ی شاعر بود و دیگر شرکت کنندگان آن، جرمی گیلبرت-رولف‌و دنیس گرین، نقاش بودند. من به عنوان فیلسوف در آنجا حضور داشتم، آن زمان هنوز فعالیتم به عنوان منتقد هنری شروع نشده بود و حتی تصور آن هم دشوار می نمود. کتاب من «دیگرگونی امر معمول» که به حوزه‌ی فلسفه‌ی هنر تعلق داشت، در شرف انتشار بود و دیوید، که همیشه رفتار فوق‌العاده پدرانه‌ای نسبت به من دارد-گرچه چندان جوان هست که پسر من فرض شود – فکر می‌کرد که حضور من در آن بعداز ظهر می‌تواند تا حدی کتاب را در معرض توجه قرار دهد.