همۀ ما به تجدید قوا نیاز داریم. به دوپینگ حتی؛ اگر از راه‌های عادی و طبیعی این مهم میسر نشد، به تزریق انرژی محتاج هستیم برای ادامه. برای ادامه و طی طریق زندگی که خسته هستیم. هرکدام‌مان به نوعی. من و شمایِ خواننده را می‌گویم. این که حق داریم یا نداریم. این که راست می‌گوئیم یا نمی‌گوئیم، مبحث دیگری است. اما این که نایی در بساط نداریم، یک حقیقت مسلم است. و این که باید بهرحال ادامه دهیم. باید زندگی کنیم. باید که لااقل از پس روزمرگی برآئیم. حال که گریزی نیست. آیا چند انتخاب پیش روی‌مان است؟ از دنیای غیرروشنفکری و کتابت و خواندن و نوشتن بی‌اطلاع‌ام. نمی‌دانم آن مردمان چه می‌کنند یا چه باید بکنند. اما فکر می‌کنم مردمان اهل نوشته و کتاب می‌توانند به کورسویی دلخوش باشند. پیشنهاد می‌کنم جستجو کنیم. شاید یک تفعل زدن، که نه به دیوان رند شیراز، که به نوشته‌ای سینمایی که بوی عکس و عکاسی می‌دهد.

برای دریافت رایگان مقاله روی گزینه‌ی خرید زیر تصویر کلیک کنید.