پیش از این به وجود عدم تناسبی عجیب در نوشته‌های ماركسیستی در مورد عكاسی اشاره كردم. به‌رغم این واقعیت كه عكاسی مدیوم انقلابی اصلی قرن نوزدهم بود، و در همان سال‌هایی ابداع شد كه ماركس مهم‌ترین نوشته‌های خود را به رشته تحریر درآورد، او هیچ‌گاه اشاره‌ای به آن نمی‌كند مرگ به عنوان نمونه دیگری از «صنعت». با این حال درك این نكته عجیب نیست كه چرا عكاسی در نقد ماركسیستی دوره‌های بعد جایگاه ویژه‌ای یافت....