2
موزه سینما؛ بسیار، بسیار، بسیار دشوار است / گفت‌وگو با بهزاد رحیمیان
گفت‌وگو با بهزاد رحیمیان در باب راه‌اندازی موزه سینما
کامبیز کاهه: نطفۀ چیزی به نام موزه سینما چگونه بسته شد؟ فکر راه‌اندازی موزه سینمای ایران از چه زمانی و کجا شکل گرفت؟ پیش از آن چه نهاد یا مجمعی در سینمای ایران وظیفه گردآوری آثار (نه فقط به معنی فیلم) سینمای ایران را به عهده داشت؟
بهزاد رحیمیان: در سال 1367 جمال امید به سیدمحمد بهشتی، مدیرعامل وقت بنیاد سینمایی فارابی این را پیشنهاد کرد. پیشنهاد راه‌اندازی موزه سینمای ایران. اما بنا به دلایلی و کارشکنی اشخاصی که امروز زمان مناسب بازگویی آن‌ها نیست این مهم سر نگرفت. تا این که در 1373 بهشتی، این‌بار در مقام مدیر وقت شرکت توسعۀ فضاهای فرهنگی شهرداری، به امید اطلاع داد. بهشتی گفت حالا امکان برپایی موزۀ سینمای ایران وجود دارد. از همان سال فعالیت‌ها آغاز شد. و آرام آرام یک شورای برپایی شکل گرفت. اعضای این شورا عبارت بودند از عزت‌الله انتظامی، جمال امید، عزیز ساعتی، امیر اثباتی و بهزاد رحیمیان.
پس از چندی گردآوری پرشتاب یادگارها کار را به جایی رساند که موزه در شکلی محدود در خرداد 1377 در ساختمانی واقع در کوچۀ پیرنیای لاله‌زار، یاری دست‌اندرکاران سینمای ایران افتتاح شد.پیش از این هیچ نهاد یا مجمعی در ایران وظیفۀ گردآوری هیچ اثری (به جز فیلم) را به عهده نداشت.
کامبیز کاهه: چگونه سرمایۀ لازم برای این کار فراهم آمد؟ و در طول زمان ابعاد مالی این پروژه از چه روش‌هایی تأمین شده‌اند؟
بهزاد رحیمیان: ابعاد مالی پروژه ابتدا شامل تجهیز ساختمان لاله‌زار، تیر و تختۀ ویترین‌ها،... و هزینه‌های جاری می‌شد که با کمک شرکت توسعۀ فضاهای فرهنگی و بعد سید عطاالله مهاجرانی، وزیر وقت ارشاد و بنیاد سینمایی فارابی رفع و رجوع شد. کار که به باغ فردوس کشید، احمد مسجدجامعی، وزیر ارشاد، بنیاد سینمایی فارابی و (در دقیقۀ نود) شهرداری تهران پرداخت هزینه‌ها را به عهده گرفتند.
برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید.