ترجیح میدهم سخنم را با بررسی موجز دو تصویر آغاز کنم: اولی، عکسی است نمونه‌ای و تیپیکال از دوره‌ی اوج مدرنیسم هنر عکاسی به سال ۱۹۲۵؛ و دیگری، کاری از یک هنرمند پسامدرن در سال ۱۹۷۹ که ذاتاً هیچ نوع تعلق آموزشی، بصری یا حرفه‌ای به هنر عکاسی ندارد. عکس اول یکی از اتودهای ادوارد وستون از پسرش «نیل» است؛ و دومی، عکاسی دوباره‌ای از عکس وستون توسط شری لواین...