راوی داستانی از هاینریش بل در یادآوری خاطراتش، که به رسم بل در کنار رخدادهای اکنونِ قصه به شکلی پراکنده به یاد می‌آیند، جایی به دوربین عکاسی پدرش اشاره می‌کند. پدر در دوره‌ای از بچگیِ راوی شیفته‌ی عکاسی شده، در خانه، تاریکخانه‌ای راه انداخته است، و در هر موقعیت از خانواده‌اش و از چشم‌اندازها عکس می‌گیرد. او یک‌بار در شرح تاریکخانه تمثیل «حافظه‌ی خداوند» را به کار می‌گیرد. در نگاه پدر کاتولیک، عکس‌ها به حافظه‌ی ذات ازلی چیزی افزون می‌کنند...