گرایش هنر و هنرمندان مدرن به اشكال و جلوه‌های هنری و صنایع دستی و مصنوعات جوامع غیرغربی و به‌ویژه جوامع بومی و قبیله‌ای كم‌و‌بیش مسئله‌ای شناخته شده است. اما این مسئله را نباید صرفاً تأثیر‌پذیری چند هنرمند منفرد و منزوی یك برهه‌ی تاریخی و شرایط فرهنگی خاص از برخی ویژگی‌های عینی و زیبایی‌شناختی اشكال هنری یا مصنوعات دستی‌ای كه بدوی فرض می‌شوند دانست. در عین حال، كثرت و پیچیدگی‌های كاربرد این مفهوم در برخی گفتمان‌های انتقادی جدید نباید ما را به این نتیجه‌گیری بكشاند كه بدوی‌گرایی امری ویژه یا برساخته‌ای مفهومی است كه صرفاً در چارچوب چنین متونی وجود دارد و معنا می‌یابد.
