بالتوس درگذشت. بدون آن‌که تا همین آخر زندگی‌اش، زیبایی دیگری جز آنچه که خودش در خیال می‌پنداشت را تجربه کند. او زیبایی کامل موهوم‌اش را در زندان کوچک و جوراب‌های سفید کوتاه دخترکانی جستجو می‌کرد که بی‌وقوف بر قابلیت‌های زنانگی خود، زیر نور گرم روز و یا کنار آتش بخاری، به نقطه‌ای خیره می‌شدند، غرق در رؤیای کودکی خود. پرده‌های بالتوس، پرده‌های توأمان رویای خالق و مخلوق‌اند.

بالتوس در 29 فوریه 1908 در پاریس به‌دنیا آمد. پدرش استاد تاریخ هنر، نقاش و طراح صحنه‌ی موفقی بود و مادرش، بالادین، نبز هنرمند بود. بالتوس آموزش حرفه‌ای نداشت و دانش نقاشی خود را از طریق کپی‌برداری از روی آثار هنرمندانی نظیر پی‌یرو دلا فرانسیسکا (1410-1492) و نیکلاس پوسن (1594-1665) به دست آورد. نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را در گالری "پی‌یر" پاریس"، در سال 1934، برگزار کرد.

در دوران جنگ جهانی دوم، بالتوس، به جبهه‌ی جنگ فراخوانده شد. سپس به علت جراحت در جنگ برای مداوا و استراحت به سوییس رفت. پس از جنگ دوباره به پاریس بازگشت و در سال 1961 یعنی زمان وزارت آندره مالرو، در دولت ژنرال دوگل، ریاست آکادمی فرانسه را در رم به عهده گرفت. در سال 1963 هنگام برگزاری نمایشگاه شاهکارهای هنر ژاپن، که به توصیه و حمایت آندره مالرو صورت پذیرفت، با ستسوکو ایدتا که خود نقاش معتبری بود، آشنا شد و در سال 1967، پس از متارکه با همسر اولش، با او ازدواج کرد. در سال 1977 پس از پایان مأموریتش، و بازگشت از رم، در سوییس اقامت گزید و از آن هنگام تا زمان مرگش به‌طور مستمر به نقاشی و آفرینش هنری مشغول بود.

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید.