بالتوس درگذشت. بدون آن‌که تا همین آخر زندگی‌اش، زیبایی دیگری جز آنچه که خودش در خیال می‌پنداشت را تجربه کند. او زیبایی کامل موهوم‌اش را در زندان کوچک و جوراب‌های سفید کوتاه دخترکانی جستجو می‌کرد که بی‌وقوف بر قابلیت‌های زنانگی خود، زیر نور گرم روز و یا کنار آتش بخاری، به نقطه‌ای خیره می‌شدند، غرق در رؤیای کودکی خود. پرده‌های بالتوس، پرده‌های توأمان رویای خالق و مخلوق‌اند. ...