برای مدرنیست بودن باید هم انقلابی باشی هم محافظه‌کار. حکم غریب مارشال برمن در کتاب نئوکلاسیک تجربه مدرنیته بیشتر از آنکه نسخه‌ای تجویزی یا تشویقی برای «سازگار»‌تر ساختن مردمان دنیای مدرن‌با شرایط و تناقضات زندگی‌شان‌باشد حکمی است تفسیری و برآمده از ذات زندگی مدرن. حکمی که به گویاترین شکل ممکن نجواهای روح پرآشوب این زندگی را فاش و افشا می‌کند. شبحی که بر سراسر وجوه زندگی چه فردی‌و چه اجتماعی سایه می‌اندازد؛ هوشیارو ناهوشیار در تن تجربیات متنوع و چندلایه ما حلول می‌کند و ما را به تناسخی ابدی می‌کشاند. تناسخی که این بارنه از مرگی به مرگی دیگر که در همین زندگی حی‌وحاضر دنیوی تغییر سیما می‌دهد. در برخوردها و صحنه‌های عادی‌و معمولی زندگی روزمره‌ لحظه‌به‌لحظه آدم‌های دیگری می‌شویم. انعطاف‌پذیری فوق‌العاده روحیات‌ و عواطف در بسیاری اوقات حتی خودمان را هم غافلگیر می‌کند.