هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
این مقاله به مکاتبات انتقادی مجید اخگر و مراد منتظمی، از برگزارکنندگان نمایشگاه «ایران: تاریخ ناویراسته ـ از1340 تا امروز» (Unedited History – Iran 1960-2014)، در مورد این نمایشگاه اختصاص دارد. نمایشگاه «ایران: تاریخ ناویراسته ـ از1340 تا امروز»، اردیبهشت تا شهریور 1393 در بخش تحقیق و نمایش موزه‌ی هنرهای مدرن شهر پاریس (Musee d’Art Moderne de la ville de Paris - ARC) برگزار شد.
این نمایشگاه ارائه و انتخابی بود از واکاوی حدود نیم قرن تجربه‌ی بصری مدرن و معاصر ایران با تکیه بر عکاسی، سینما، رسانه‌های نو، نقاشی و مستندات تاریخی و فرهنگی شامل پوسترها، فیلم‌ها و تصاویر آرشیوی از وقایعی مثل جشن هنر شیراز، انقلاب 1357 و دوران جنگ. این نمایشگاه، با گرد هم آوردن حدود دویست اثر و تجربه‌ی هنری از بیش از بیست هنرمند ـ که بعضی از آنها برای اوّلین بار در معرض نمایش عمومی قرار می‌گرفتند ـ در حقیقت سیر تحوّلاتِ رویکرد‌ها و حساسیت‌های زیبایی‌شناسانه درون بستر فرهنگ عمومی ایران (و نه فقط «آثار هنری») در فاصله‌ی نیم‌قرن اخیر را هدف قرار داده بود و از این نظر نمایشگاهی متفاوت با دیگر نمایشگاه‌های جمعی هنر ایران در امریكا و اروپا به شمار می‌آمد.
نمایشگاه مطابق با سه دوره‌ی زمانی كلی طراحی شده بود:
- دوران مدرنیزاسیون یعنی دهه‌ی 1340 تا پیش ازانقلاب اسلامی
- دوران انقلاب و جنگ هشت ساله‌ی ایران و عراق
- و دوران پس از جنگ تا زمان برگزاری نمایشگاه یعنی سال 1393
هنرمندان شرکت داده شده در نمایشگاه عبارت بودند از:
مرتضی آوینی ـ بهزاد جایز ـ بهمن جلالی ـ رعنا جوادی ـ آرش حنایی ـ خسرو خورشیدی ـ کاظم چلیپا ـ محسن راستانی ـ کامران شیردل ـ اسماعیل شیشه‌گران ـ بهزاد شیشه‌گران ـ کوروش شیشه‌گران ـ نرمینه صادق ـ بهجت صدر ـ مزدک عیاری ـ جاسم غضبان‌پورـ میترا فراهانی ـ شهره فیض‌جو ـ بهمن کیارستمی ـ پرویز کیمیاوی ـ کاوه گلستان ـ باربد گلشیری ـ اردشیر محصص ـ بهمن محصص ـ تهمینه منزوی ـ فرهاد رحمتی و هانیبال الخاص
و برگزارکنندگان (كیوریترها): کاترین داوید ـ اودیل بورلورو ـ مراد منتظمی ـ نرمینه صادق و ولی محلوجی
این نمایشگاه بعدتر از آذرماه 1393 تا فروردین 1394 در موزه‌ی ماکسی (MAXXI Rome) (موزه‌ی ملی هنرهای قرن بیست و یکم) در شهر رم مجدّداً به نمایش درآمد. گفتنی است كه کتابی با همین نام در زمان برگزاری نمایشگاه منتشر شد که علاوه بر مقالاتی تحلیلی در مورد دوره‌های زمانی و چهره‌های به‌نمایش‌در‌آمده، آثار بیشتری از این هنرمندان و برخی هنرمندان ایرانی دیگر در آن گنجانده شده بود.
بخشی از متنمراد عزیز
در سفری كه به ایران داشتی، گفتی كه دوست داری در مورد نمایشگاه «تاریخ ناویراسته» گفت‌و‌گویی را پیش ببریم ـ كه به نظر من هم فكر خوبی بود ـ و از این طریق هم نیات و دغدغه‌های كیوریترهای نمایشگاه (از جمله تو) در داخل ایران بازتاب پیدا كند، و هم باب بحث و نقدی در این مورد گشوده شود. من صحبت خودم را با كتابی كه به همین مناسبت چاپ شد شروع می‌كنم، از جمله به این علت كه خود نمایشگاه را از نزدیك ندیده‌ام، و همین‌طور به این علت كه شاید موافقت‌مان در مورد كتاب بیشتر باشد، و این مسئله كمك كند تا به اصطلاح بحث سر بگیرد! امّا از این مهم‌تر، علت این‌كه صحبت را با كتاب شروع می‌كنم این است كه آن‌چه از چنین رخدادی باقی می‌ماند كتابِ نمایشگاه است، و كتاب است كه زمینه‌ی مشاركت این رخداد در تاریخ و تاریخ‌نگاری هنرِ ایران خارج از مرزهای ایران را فراهم می‌كند، و از طریق بسترسازی و گفتمان‌سازی‌ای كه به واسطه‌ی متن‌ها و مقالات در آن صورت می‌گیرد، می‌تواند در نحوه‌ی سخن گفتن، طرح بحث و نهایتاً نحوه(ها)ی فهم و دریافت هنر ایران مشاركت و مداخله كند و روال‌های رایج یا پیش از این شكل گرفته را تأیید، تصحیح، یا احیاناً تخریب و راه‌ها و مجاری تازه‌ای را باز كند ...
برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید.