متن حاضر، بخشی از نوشتۀ طولانی‌تری است که در مورد یک گروه نقاشی که در دو سه سال اخیر به فعالیت پرداخته است به نگارش درآمد، ما به علت طولانی شدن مطلب، چاپ کل آن به فرصت و موقعیت دیگری موکول شد. در آنجا بحث جزئی و تفصیلی ارائه شده با اتکاء به پیش درآمدی عام، که بخش عمدۀ آن در اینجا آمده است، طرح می‌شد. پرسش اولیه این بخش آن است که یک نقاش در شرایط حاضر تا چه حد و به چه معنا می‌تواند خود را اکسپرسیونیست بداند. به عبارت دیگر پس از تحولات و دیگرگونی‌هایی که در تاریخ پیش از صد سالۀ مدرنیسم تجسمی به وقوع پیوسته، و به این معنا منجر به پشت یر گذاردن آن شده است، آیا می‌توان کماکان خود را اکسپرسیونیست به شمار آورد.