در ۱۹۲۲ ادوارد وستون عکاس (آن زمان ۳۶ ساله) نوشت که عکاسی مستقیم نمی‌تواند به نحو قانع کننده‌ای به موضوع منظره بپردازد: "به این دلیل واضح که طبیعت ناب و تنظیم نشده به دست انسان، فقط هرج و مرج است". وستون تدریجاً با دقت در جزئیات و کار در چشم‌اندازهای گسترده یاد گرفت که منظره را به نحوی بسیار زیبا عکسبرداری کند، ولی این واقعیت استنباط اصلی وی را از ماهیت طبیعت باطل نساخت...