جز نقاشی تاریخی و مذهبی، كه تقریباً تا دوره‌ای خاص می‌توان آنها را مترادف با «نقاشی» به معنای عام و رسمی كلمه به شمار آورد، تمامی ژانرهای نقاشی كه به تدریج از رنسانس به این سو شكل گرفتند و در سده‌های هفده و هجده به شكوفایی و استقلال رسیدند، در جریان استقلال خود با مسئله‌ا‌ی خاص درگیر بوده‌اند: تلاش برای كسب مشروعیت برای به تصویر كشیدن چیزهایی كه اهمیت آنها بیش از آن‌كه برآمده از جایگاه بااهمیت‌شان در تاریخ مادی و معنوی جوامع باشد، ناشی از كنجكاوی و لذت بشری در دیدن و تصویر كردن نمودها و جلوه‌های بصری ساده و آشنای حوزه‌های مختلف زندگی بوده است. ...