از Vite اثر واساری (زندگینامه‌ی هنرمندان عصر رنسانس)، تا «شور زندگی» [که وینسنت مینه‌لی از روی آن،] فیلمی با بازی کرک داگلاس در نقش ونسان ونگوگ ساخت به بعد، زندگی‌های هنرمندان به صورت حماسه، مجموعه‌ای از حکایت‌های آموزنده یا اعمال و کردارهای جادوئی به رشته‌ی تحریر در آمده‌اند. پایان قرن بیستم استثنایی بر این قاعده نیست، حتی می‌توان گفت که هنر معاصر بیشتر استوار بر خاطره‌ی اعمال فوق‌العاده‌ای است که هنرمندان به انجام رسانده‌اند و نه استوار بر آثار خودسامانی که به لحاظ ماندگاری در طول زمان، این گونه تصور می‌شوند...