در مواجهه با کتاب‌های تصویرسازی شده، کلمات چنان به تجربه‌ی ما از تصاویر رسوخ می‌کنند که انگار این دو آینه‌ی یکدیگراند. اما در واقع چنین نیست، و این مدعا زمانی روشن می‌شود که متن و تصویر را از هم جدا کنیم. من از صدها نفر ـ چه کودکان و چه دانشجویان ادبیات کودک ـ خواسته‌ام بدون رجوع به متن، از روی تصاویر، داستان کتاب را حدس بزنند، همه یا ابراز ناتوانی کرده‌اند یا به داستان‌هایی بسیار متفاوت با اصل رسیده‌اند. اما زمانی که مسیر عکس را پیموده‌ام و متن داستان‌های مصوّر را برای مخاطبم خوانده‌ام احساس سرخوردگی و ناتوانی وجود نداشت، هرچند که اغلب دچار بدفهمی در باب اشارات کلمات متن می‌شدند...