باهاوس در سال 1918 توسط والتر گروپیوسِ معمار و دوستانش از اعضای «شورای کارکنان هنر» و «گروه نوامبر» به وجود آمد. به گفته‌ی وولف هرتسوگن‌رات نویسنده‌ی مقاله‌ی «اتوپیای باهاوس»، وحدت مفهوم و اجرا در این پروژه‌ی اتوپیایی و اشکال استحاله‌یافته‌ی بعدی آن، به عنوان مرکز آموزش و تولید در طول دوران چهارده‌ساله‌ی جمهوری وایمار، از جمله دستاوردهای بزرگ تاریخ فرهنگی آلمان محسوب می‌شود. هرتسوگن‌رات در مقاله‌ی خود تاریخ باهاوس را به پنج مرحله تقسیم می‌کند. و فراز و فرودهای هر مرحله، شخصیت‌های محوری، اقدامات و تولیدات مهم در هر مرحله را یک‌ به یک بررسی می‌کند.

تاریخ باهاوس

او در بررسی مرحله‌ی آغازین باهاوس هدف آن را به احیای لژ ماسون‌های قرون وسطی شبیه می‌داند. هرتسوگن‌رات، یوهانس ایتن را موثرترین شخصیت این مرحله می‌داند. که نقاشی سوئیسی بود و دانشجویان را از تمرین کپی‌کاری معاف کرد و Vorkurs مشهور خود را ابداع نمود. در ادامه توضیح می‌دهد که ایدئولوژی اتوپیایی در این مرحله‌ی آغازین چگونه و تحت تاثیر چه تفکرهایی به‌وجود آمد. از نظر هرتسوگن‌رات، باهاوس با طراحی لوگوی جدیدی در سال 1922 توسط اوسکار اشملر وارد مرحله دوم شد. مرحله‌ای که با گسستی کامل از اکسپرسیونیسم کریستال‌محور، نشان‌دهنده‌ی آرمان‌شهر اتحاد همه‌ی فرم‌ها بود.

هرتسوگن‌رات آغاز مرحله‌ی سوم باهاوس را نقل مکان به ساختمان جدیدی در دسائو در چهارم دسامبر 1926 می‌داند. در این مرحله قرار بر این شد که استاد فرم و مواد هر کارگاه درسی یک شخص واحد باشد. آن یک نفر فارغ‌التحصیل دوره‌های آموزشی خود باهاوس بود. در این مرحله شعار باوهاوس این بود: «فرم پیرو کارکرد اســت». و باوهاوس کم کم وارد تعامل بی واسطه با صنعت شد. مرحله چهارم در 1928 آغاز شد. این مرحله با نام مدیر جدی آن یعنی هانس مه‌یر گره خورده بود.

سخنان مه‌یر نشان‌دهنده تاکید تازه بر اصول مارکسیستی بود. مرحله نهایی و پنجم تحت نفوذ مهندس معمار لودویگ میس ‌فان ‌در روهه بود که در سال 1930 مدیر این مدرسه شد. او برای آشتی دادن طراحی با اصول سادگی و وفاداری نسبت به مواد و مصالح طرحی ریخت. اما آن در حد طرح باقی ماند. تبعید از دسائو به برلین و سرانجام تعطیلی باهاوس توسط نازی‌ها در 1933 به کار این مدرسه در آلمان پایان داد.

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید.

بخشی از مقاله:

باوهاوس در سال 1918 (سال انقلاب آلمان) توسط والتر گروپیوسِ معمار و دوستانش از اعضای «شورای کارکنان هنر» و «گروه نوامبر» به وجود آمد. وحدت مفهوم و اجرا در این پروژه‌ی اوتوپیایی و اشکال استحاله‌یافته‌ی بعدی آن، به عنوان مرکز آموزش و تولید در طول دوران چهارده ساله‌ی جمهوری وایمار، از جمله دستاوردهای بزرگ تاریخ فرهنگی آلمان محسوب می‌شود. ...