ابلاردو مورل عکاس کوبایی است که پس از مهاجرت به آمریکا به عکاسی روی آورد. مورل در جوانی به سمت نوعی هنر طغیانگر گرایش داشت. پس از آنکه مدتی مجبور به حضور در خانه بود، فضاهای داخلی را سوژه‌ی خود قرار داد. مورل تحت تاثیر جو آموزشی و عکاسانی همچون وینوگراند به عکاسی خیابانی روی آورد اما نقطه متمایز در تجارب او استفاده از فرآیند کمرا آبسکیورا(اتاق تاریک) در عکاسی بود. او تلاش کرد از بسیاری از مناظر و ساختمان‌های مطرح با تکنیک کمرا آبسکیورا عکاسی کند. خلاقیت مورل محدود به این سبک نشد. او در فرآیند عکاسی خود دو عنصر شانس و کنترل دقیق صحنه را به موازات هم پیش می‌برد. این مقاله تلاش می‌کند تکنیک ها و شیوه‌های نگرش مورل را در عکاسی شرح دهد و وجه تمایز این عکاس را بازگو کند.