کوچک، کمیاب، گران، نفیس‌ـ قرن‌ها فقط چنین آیینه‌هایی وجود داشت، تا آنکه َ شرکت رویال سَن گوبِن در پاریس فرایند تولید صنعتی آیینه را به تکامل رساند که باعث افزایش تولید و از این رهگذر گسترش مشتریان آن شد. سن سیمونِ فیلســوف، در پایان قرن هفدهم، مبلغ سرســام آوری را که کنتس دو فیسْک برای یک آیینه پرداخته در یادداشت‌هایش ثبت کرده: کُنتس گفته: «یه تیکه زمین خراب داشتم که هیچ محصولی جز گندم نمی‌داد؛ اون رو فروختم و توی راهِ برگشت این آیینه‌ی قشنگ رو خریدم. معجزه نکردم؟ یه مشت گندم در عوضِ‌ این آیینه‌ی قشنگ؟» ژِدئون تلمان دِرئو، وقایع‌نگار قرن هفدهمِ‌فرانسه، دردســری را از قول یکی از اربابان اُرگِوال گزارش داده که «آیینه‌ی بزرگمون شکسته. پونصد سکه‌ی طلا رفت تو پاچه‌مون!» ...