تأثیر انقلاب دیجیتال بر تصویرگری

 این جستار کوتاه درباره‌ی تحولاتی است که عصر دیجیتال هنر تصویرگری را دستخوش خود کرده است. نگارنده برای شرح تحولات عظیمی که دهه‌ی هشتاد در عرصه‌ی تصویرگری شاهد بوده است مروری اجمالی بر وضعیت هنر تصویرگری در دهه‌ی هفتاد دارد. این دهه مقارن با آغاز بسیار تدریجیِ گذار از شیوه‌ی تصویرسازیِ دستی به دیجیتال بود. به گفته‌ی او سال‌های پایانی دهه‌ی هشتاد و رواج شیوه‌ی دیجیتال در تصویرگری آنچنان موقعیت این هنر را دگرگون کرد که بیم آن می‌رفت هنر تصویرسازی در معرض تهدید جدی و حتی ناپدید شدن برود.

با این وجود، دهه‌ی نود جریان احیا یا بازگشت تصویرگری را همراه داشت. هر چند به دلیل متکی بودن بر فرم‌های مد روز عمر بسیار کوتاهی داشت اما جهش‌ها و رویدادهایی را در پی داشت که محصول آن‌ها متضمن بقای هنر تصویرگری شد. نگارنده نمونه‌هایی از این جهش‌ها را در آثار مَریون دیوچرس، بِرِت رایدِر و مَت جانسون برای خوانندگان شرح می‌دهد. به گمان او بزرگ‌ترین تهدید پیش روی تصویرگران استمرار بر تفکر سنتی در این حوزه‌ی به شدت متغیر است. بقای حیات هنرمندان تصویرگر را در گروی توانایی پذیرش تغییرات مستمر این حوزه می‌داند.

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید. 

برای دیدن سایر مقالات ویژه‌نامه‌ی تصویرسازی اینجا را کلیک کنید.

بخشی از مقاله:

در طلیعه‌ی انقلاب دیجیتال، به نظر می‌رسید که تصویرگری با استفاده از رنگ و مرکب، یکشبه و از قرار معلوم برای همیشه، قافیه را به کلاژهای فوتوشاپی باخته است. در اشاره به آن دسته از آثاری که به شیوه‌ی «آنالوگ» و سنتی کار شده بودند، صحبت از کهنگی بود.

آیا کهنگی واقعاً ترسناک است؟ جای تردید وجود دارد.

سلیقه و مد همیشه در سفارش تصویرگری مَدنظر بوده است. دیجیتال بودن یا نبودن یک تصویر، احتمالاً تأثیر اندکی بر تصمیم‌گیریِ سفارش‌دهنده داشته است.

در سال‌های پایانی دهه‌ی هشتاد، کلاژ با به خدمت گرفتن تمام ظرفیت‌های دستگاه کپی رنگی، شروع به فتح کامل صحنه کرد. با ورود فتوشاپ، با آن بست‌های سخت‌افزاریِ در دسترس، استقبال از آن چندین برابر شد. عکاسی که همیشه باب طبع مدیران هنری بوده، حالا به معنای واقعی کلمه، تنها با اشاره‌ی انگشت تصویرگرانی که به شیوه‌ی دیجیتال رو آورده بودند، در دسترس بود.

در مراحل اولیه‌ی این سبک از کار، شاهد استفاده از همان فیلترها و ابزارهای پر دردسر هستیم. ابزارهایی که به وسیله‌ی  همه به خدمت گرفته می‌شد. ویژگی‌های دیجیتال این تصاویر، موجب فخرفروشی پدیدآورندگان آنها بود. با وجود این، طراحان به سرعت دریافتند که می‌توانند با این فیلترها بر روی عکس‌های متوسط کار کنند و انها را به پُرکننده‌های قابل قبول فضای گرافیکی تغییر دهند، بدون آنکه هزینه‌های اضافه‌ای را به بخش‌های تصویرگری تحمیل کرده باشند. (ریشه‌ی روزافزون از بانک‌های تصویر در همین‌جا نهفته است).

تصویرگری با استفاده از عکس‌های دستکاری شده با فتوشاپ، سر به وفوری ویرانگر زد. از فرط ملالی که گریبانگیرش شده بود، از درون ویران شد. بی‌درنگ به دنبال این بحران، ارج و بهای تصویرگری کاستی گرفت و بحث‌های بیشتری پیرامون افول آن دامن زد.