مقاله ی آیا موزه باید فعال باشد نوشته­‌ی ای. اچ. گامبریچ و ترجمه­‌ی محمدرضا یگانه دوست می­‌باشد. این مقاله در کلیتی که پیش گرفته است تلاش می­‌کند که به سوال خطابه­‌ای که عنوان مقاله با آن نام گرفته است پاسخ دهد. بیشترین دغدغه‌­ی گامبریچ این است که با توجه به کارکرد و نقش گسترده‌­ای که موزه‌­ها دارند، دقت به چه عناصر و بنیان ­های فکری تاثیرگزاری آنها را بیشتر می­کند. در سیر نوشتار با طرح سوالات و نقد­های شایسته­ای در حوزه چیدمان موزه­ای، ارتباط عناصر موزه­، برنامه­ ریزی برای استفاده­‌ی بهینه مخاطبان و بازدیدکنندگان، فعالیت بخش­های جنبی و سازماندهی فضاهای فیزیکی موزه، سعی شده است. تا نظریه‌­ها و ایده‌­هایی در این رابطه نیز بیان کند. پیگیری این موارد برای بسیاری از خوانندگان جرقه­‌های امیدبخشی برای مدیریت و سازماندهی فضا­ها و کارکرد موثّر­ موزه ایجاد خواهد کرد.

در انتها نویسنده با بیان دلایل و پیوند آنها با تجربیات شخصی سعی دارد تا به این پرسش پاسخ دهد. "آیا موزه­‌ها باید دائم تغییر کنند و فعال باشند یا برعکس بایستی ثبات داشته باشند و از اعمال تغییرات بپرهیزند؟"  هرچند که نویسنده زیرکانه به سوالات فوق پاسخ داده است. که گویی نهایتا خواننده است که در ذهن خود به این سوالات پاسخ می­‌دهد و برداشت شخصی خود را خواهد داشت.

برای دریافت مقاله روی گزینه‌ی خرید کلیک کنید. 

برای دیدن تمام مقالات محمدرضا یگانه‌دوست اینجا را کلیک کنید.

بخشی از مقاله‌ی گامبریچ:

عصر ما عصر تغییرات سریع است. پیشرفت تکنولوژیک و تحرک اجتماعی، هر دم جهان را دگرگون می‌سازند. فرو‌افتادگان زمانه ما آنهایی هستند که نتوانسته‌اند خود را با روند سریع تغییرات سازگار كنند. کمی باعث تعجب است که نهادهای آموزشی و رسانه‌های جمعی نیز تبدیل به اهرم‌های اشاعه دهنده اصل سازگاری با پویایی و خط‌مشی تحول‌خواهی شده‌اند. البته در جایی که محافظه‌کاری عملی زیانبار و مذموم به‌شمار می‌آید. انسان نمی‌تواند انتظاری جز این نیز داشته باشد. اما آیا یک ناحیه کوچک وجود ندارد که ستایش تغییر در آنجا تقریباً تناقض‌آمیز است؟ کارکرد اجتماعی بنیادین موزه "حفظ کردن" است. موزه باید محافظه‌کار باشد. اگرچه بدیهی است که این کارکرد منافاتی با فعال بودن ندارد.