از اواخر دهه‌ى 1970 كه ديگر بسيارى از مستعمره‌ها به كشورهاى مستقل تبديل شده بودند، اصطلاح ”پساـاستعمارى“ (msilainoloctsoP) در گفتمان‌هاى سياست و تاريخ به كار رفت. اوج بحث وقتى بود كه چند نويسنده‌ى هندى از جمله پارتا چاترجى در كتاب انديشه‌هاى ناسيوناليستى و جهان استعمارى (1986) و راناجتى گوها در كتاب عناصر اوّليه‌ى خيزش روستايى در هند مستعمره (1983) كوشيدند تا از نگاه هنديان و نه از نگاه مرسوم اروپايى به تاريخ استعمار در هند توجه كنند. همان ايام “پساـاستعمارى” با معنايى دقيق‌تر در گفتمان‌هاى هنرى و علوم انسانى رواج يافت.