با دو عکس آغاز می‌کنم، هردوی‌شان عکسهای لحظه‌ای خانوادگی‌اند و مشخصاً مادر جوانی را همراه پسر کوچکش در یک صحنه ییلاقی نشان می‌دهند. هیچکدام‌شان به آنچه ما تصویر "خوب" (یعنی خوش ترکیب) می‌نامیم، شبیه نیست. یک از آنها در حقیقت "معنادار"تر است، پسربچه مضطربی که با حالتی از ترس، مادرش را محکم در بغل گرفته ، در حالی که در آن یکی، بچه و زن، خونسرد و مستقیم به دوربین نگاه می‌کنند.