اگر بشود گفت گئورگ بازلیتس در دهه‌ی 1960 انگاره‌ای محدود از هویتِ ملی را در هنر آلمان جانِ تازه داد، آنسلم کیفر با آثاری که آفرینش‌شان را از دهه‌ی 1970 شروع کرد، نسیانِ جمعی را به‌شدت از سرِ این جامعه پراند. هر دو هنرمند در دوسالانه‌ی ونیزِ سال 1980، در غرفه‌ی آلمان آثاری به نمایش گذاشتند؛ منتقدانِ هنریِ آلمانی مشخصاً به آثار کیفر حمله کردند و دلیل‌شان هم گرایش‌هایی «ژرمنی» بود که به کارهای او منتسب می‌کردند. کیفر بیشتر دهه‌ی 1980 را به عنوان چهره‌ی بحث‌برانگیزی در آلمان باقی ماند، اگرچه در ایالات متحده و اسرائیل، از آثارش با شوروشوق بسیار استقبال کردند. ...