بحث زیبایی شناختی در مورد عکاسی، تحت سیطره‌ی مفهوم زمان است. عکس‌ها در حکم وسایلی‌ برای توقف زمان و حفظ گوشه‌هایی از گذشته، همچون یادگاری شگفت انگیز ظاهر می‌شوند. البته این گرایش در هیچ موردی آشکارتر از هنگامی نیست که عکاسی با فیلم مقایسه می‌شود. استعاره طبیعی و آشنا این است که عکاسی مانند نقطه، و فیلم همچون خط است. تناقض «زنو» همین است: توهم حرکت.