ما در دورانی زندگی می‌کنیم که تمایل سوزان به نوآوری همه‌جا حکمفرماست. دورانی که در تلویزیون، مجلس، ادبیات، و هنر، “فریاد” رایج است. همه بسیار فریاد می‌زنند تا آنچه را که تصور می‌کنند جدید است با بلندترین صدا اعلام کنند. اما موراندی الگوی دیگری به ما نشان می‌دهد: او به ما می‌گوید که چطور می‌توان زمزمه کرد بدون آنکه هرگز خود را تکرار کرد، و این‌که چگونه توانایی ما برای درک جهان می‌تواند نامتناهی باشد بی‌آنکه ویرانگر شود. چگونه عشق ما به چیزها می‌تواند شدید باشد بی‌آنکه به خشونت بکشد، و چگونه آرزوهای ما برای آینده می‌تواند مداوم و زاینده باشد بی‌آن‌که زشت و مبتذل گردد./ اُمبرتو اِکو

مستندِ “غبار موراندی” ساخته‌ی ماریو کیمِل‌لو درباره‌ی همین زمزمه‌ی بی‌تکرار با جهان، درکِ نامتناهی غیرویرانگر، عشقِ شدیدِ بی‌خشونت و آرزوهای مداوم و زاینده‌ی باشکوه است: گشت‌وگذاری صمیمی در سه خانه و آتلیه‌ی نقاش و گفتگویی ساده و سرراست با همسایگان، آشنایان و کارشناسان کار او.

برای دریافت فیلم و تماشای آن در سایت هاشور

برای دیدن بقیه‌ی مستندهای ترجمه شده، به صفحه‌ی «دیداری و شنیداری» بروید.

گزیده‌ای از آثار: